Krótka historia Spółdzielni...

Idea powstania Spółdzielni Mieszkaniowej "Wybrzeże" zrodziła się z potrzeb społeczeństwa Sławna. Chętni oczekujący na przydział mieszkania przez władze administracyjne miasta stracili cierpliwość i postanowili utworzyć organizm gospodarczy, który w wyniku swoich działań doprowadzi ich do własnego mieszkania. Ta niecierpliwość mieszkańców miasta dała początek Spółdzielni Mieszkaniowej w Sławnie.
Założycielem Spółdzielni był Józef Mirowski.

Udało mu się zebrać 44 osoby - to mniej niż potrzeba do zasiedlenia jednego bloku mieszkalnego. Spotykał się z nimi wielokrotnie, aż zakończyło się to sukcesem. Wszyscy zgodzili się podjąć tego zadania. W tych ciężkich chwilach duże zaangażowanie w działalność Spółdzielni włożyli panowie Andrzej Brewiński i Andrzej Poprawski. Spółdzielnia Mieszkaniowa "Wybrzeże" została zarejestrowana 18 sierpnia 1965 roku.
Pełnomocnikiem do spraw finansowych Spółdzielni, pełniącym obowiązki głównego księgowego, był wówczas od 18 listopada 1965 roku Zygmunt Zieniuk, natomiast funkcję kierownika sprawował Stanisław Mirowski.
Pierwsze biuro Spółdzielni mieściło się w budynku Prezydium Powiatowej Rady Narodowej. Od lipca do grudnia 1975 roku Biuro Spółdzielni mieściło się w Stacji Kwarantanny i Ochrony Roślin przy ulicy Sempołowskiej. Następnie od grudnia 1975 roku do sierpnia 1976 roku w budynku obecnej Prokuratury przy ulicy Powstańców Warszawskich.
Spółdzielnia Mieszkaniowa "Wybrzeże", będąc tak małym organem gospodarczym podjęła trud budowania mieszkań dla swoich członków.
Pierwszym budynkiem wybudowanym przez Spółdzielnię był budynek przy ulicy Formalskiej 12, obecnie Mieszka I-go 12. Realizacja tego budynku trwała około półtora roku, aż nadszedł dzień spełnienia marzeń, gdyż 15 lipca 1967 roku pierwsze 45 rodzin otrzymało klucze do własnego mieszkania.
Ta udana realizacja dodała skrzydeł Zarządowi, który to postanowił podjąć dalsze wyzwania by rozwijać Spółdzielnię. Tym wyzwaniem był budynek mieszkalny położony przy ulicy Basztowej 12, którego realizacja trwała już tylko jeden rok, a zaspokoił on potrzeby 100 członków i ich rodzin. Na początku działalności Spółdzielnia liczyła 44 członków, natomiast już w 1969 roku liczba ta wzrosła do 251 członków. Z uwagi na to pokuszono się o realizację już nie pojedynczych budynków, lecz całych osiedli. Jako pierwsze podjęto realizację tzw. osiedla "Słoneczna", położonego w centrum miasta pomiędzy ulicami Powstańców Warszawskich, Basztową i Mickiewicza. Osiedle zaspokoiło potrzeby mieszkaniowe 210 członków wraz z rodzinami. W tym czasie Spółdzielnia funkcjonowała pod nazwą Powiatowa Spółdzielnia Mieszkaniowa Lokatorsko-Własnościowa w Sławnie, a terenem jej działania były miasta Sławno i Polanów. W tym czasie Zarząd przeznaczył parter jednego z budynków na lokale handlowo - usługowe, a także nareszcie na swoją siedzibę.
Realizację osiedla "Słoneczna"  zakończono w 1977 roku, a stałą siedzibę Spółdzielnia uzyskała w budynku położonym przy ulicy Powstańców Warszawskich 2 w 1976 roku pod pierwotną nazwą Spółdzielnia Mieszkaniowa "Wybrzeże" w Sławnie. W tym czasie Spółdzielnia administrowała już ośmioma budynkami. W 1978 roku oddano do użytku pierwsze mieszkania na osiedlu "Centrum" sąsiadującym z osiedlem "Słoneczna", a ostatnie mieszkania w 1979 roku. Łącznie na osiedlu "Centrum"  wybudowano 3 budynki ze 132 mieszkaniami i trzema lokalami użytkowymi przeznaczonymi na działalność handlowo - usługową.
Z rozpędu powstało nie bardzo udane osiedle tzw. Bieruta-Okrzei, a to z uwagi na fakt, iż budynki te posiadały małe metrażowo mieszkania, natomiast miały olbrzymie hole. Mieszkania w tych budynkach przewidziane były dla zaspokojenia tymczasowych potrzeb mieszkaniowych jak i dla celów państwowych. Zmieniająca się jednak rzeczywistość ustaliła mieszkaniami docelowymi. Na tym osiedlu oddano do użytku 5 bloków liczących 220 mieszkań.
Osiedle to nie dało Zarządowi satysfakcji, natomiast było motorem dalszej działalności inwestycyjnej.
Na północnych obrzeżach miasta władze miejskie zezwoliły na lokalizację osiedla pod nazwą "Północ". Realizację tego osiedla rozpoczęto w 1984 roku, a zakończono w 1991 roku oddając do użytku 13 budynków liczących 384 mieszkania, jak również wykonano pełną infrastrukturę tego osiedla. Następną inwestycją był kompleks 30 garaży przy ulicy Witosa 9 wybudowany w latach 1992-1997. Po latach przerwy w 2008 roku oddano do użytkowania budynek wielordzinny przy ulicy Witosa 2a o 12 mieszkaniach, a w 2012 roku budynek wielorodzinny przy ulicy Kościuszki 7 o 28 mieszkaniach i 32 garażach w podziemiu.
Prawidłowa gospodarka zasobami, czyli rozsądna i oszczędna, spowodowała w 1994 roku przeniesienie siedziby Spółdzielni właśnie na osiedle "Północ", do niewielkim kosztem zaadoptowanego budynku będącego pomieszczeniem gospodarczym ekip realizujących osiedle, a po zakończeniu prac nie wykorzystywanym.

Była siedziba Spółdzielni została przydzielona Państwowemu Zakładowi Ubezpieczeń w Sławnie na zasadzie własnościowego prawa do lokalu, a wpłacony przez PZU wkład budowlany zasilił kasę Spółdzielni. Nie pełny byłby obraz poczynań Spółdzielni, gdyby pominięto tzw. budownictwo "patronackie" realizowane przy współpracy z zakładami pracy prowadzącymi działalność gospodarczą na terenie miasta.
W takim systemie zostały wybudowane budynki mieszkalne przy ulicy Chopina 17 o 16 mieszkaniach, ul. Armii Krajowej 18a i 18b o 34 mieszkaniach oraz ul. Jedności Narodowej 38 i 40 o 50 mieszkaniach. Zarząd Spółdzielni ciągle myślący przyszłościowo prowadził przygotowania dalszej realizacji budownictwa mieszkaniowego. Zamierzenia w tym zakresie dotyczyły planowanej realizacji osiedla "śródmieście" oraz drugiego etapu realizacji osiedla "Północ", a także tzw. dogęszczanie już istniejącego osiedla "Północ".
Zmiany polityczno - gospodarcze zapoczątkowane w 1989 roku spowodowały zmiany zasad finansowania budownictwa mieszkaniowego, co całkowicie zablokowało wszelkie procesy inwestycyjne w Spółdzielni. Realizację inwestycji można było prowadzić korzystając z bardzo drogiego kredytu lub z własnych środków finansowych, których w takiej ilości Spółdzielnia nie posiadała.
Realizacja zadań inwestycyjnych odbywała się w ciągle zmieniających się warunkach gospodarczo - finansowych, jak i przy następujących zmianach kadrowych.

Bardzo duży wpływ na obecny kształt, wizurek i stan gospodarczo-finansowy Spółdzielni mieli wieloletni członkowie Rady Nadzorczej - jako organ kontrolny Spółdzielni - działający od 1965 roku do dnia dzisiejszego, w tym:

• >> Pankowski Jerzy,
• >> Falender -€“ Walkowiak Maria,
• >> Piasecka Janina,
• >> Karwowska Danuta,
• >> Małecki Kazimierz,
• >> Stefanowski Wojciech,
• >> Zabrocki Krystian,
• >> Kaźmierski Piotr,
• >> Gapiński Zdzisław,
• >> Żarkiewicz Edward,
• >> Załuski Zdzisław.

Nad bieżącą działalnością Spółdzielni czuwał Zarząd kierowany przez kolejno ośmiu prezesów.

W latach 1965 - 1968 Zarządem Spółdzielni kierował Józef Mirowski, następnie w latach 1968-1974 Henryk Materko, 1974-1977 Stanisław Mirowski, 1977-1978 Joanna Miatkowska, 1978-1981 Henryk Korolczuk, 1981-1986 Józef Mirowski, 1987-1992 Mieczysław Kubera, 1992-1993 Wiktor Zawora i obecnie od roku 1993 Kazimierz Olejniczak.